Het belangrijke van het onbelangrijke

Ik heb tegenwoordig grote moeite met het begrip ‘belangrijk’. Het volgende schilderij wat ik wil maken is heel belangrijk, want dat wordt natuurlijk het mooiste wat ik ooit gemaakt heb. Ik heb een mooi duur doek gekocht, dat mag ik niet verprutsen, het moet perfect worden. Dit moet ik gauw vergeten. Ik kan geen perfecte streep verf zetten. Ik weet niet wat dat is! Het verlamt me. Verschrikt en verstijfd kan ik niet niets doen. Ik kan het alleen beschadigen. Pas als ik het doek (als een ouwe lap stof) onbelangrijk vind, kan ik het beschadigen, er verf op smeren, er iets op laten zien (als het lukt) waar ik graag naar kijk. Beschadigen beschadigen, smeren smeren, werken werken, vechten vechten, spelen spelen. Wie weet is de lol te zien in het schilderij dat ik gemaakt heb. Nu denk ik dat alles wat ik aandacht geef belangrijk wordt. (hmm, misschien moet ik mijn schilders carrière iets meer aandacht geven…) Als ik iets inlijst laat dat zien dat ik het belangrijk vind, waardoor anderen er misschien ook aandacht aan geven en het belangrijker gaan vinden. Er zijn tienduizend dingen om uit te kiezen. Alles wat ik inlijst heb ik eens onbelangrijk gevonden. Nu zijn het koninginnen, maar ik ben niet bang van ze, omdat ik weet dat ze ook onbelangrijk zijn. Misschien is dat houden van? Ze bestaan nu in de tijd en zullen slijten. Wat slechts een soort veranderen is. Misschien worden ze mooier.