Wiele's Prentwerk: 2014

Wherever I lay my hat

2014

70x100cm

acryl op doek

140923

Hier schilderen zegt het vogeltje

14110

20x14cm

acryl op papier

Filmpje van de tentoonstelling in de bibliotheek

Atmosfeer Arkemheen 2

Wederom geschildert, vanmorgen in de polder.

140930-2

Atmosfeer Arkemheen

40x30

acryl op papier

140930-1

Atmosfeer Arkemheen

40x30

acryl op papier

Atmosfeer Arkemheen

140929-2

Atmosfeer Arkemheen

40x30

acryl op papier

140929-1

Atmosfeer Arkemheen

40x30

acryl op papier

Een blik in kleur

Een expositie van schilderijen van Marco van der Wielen

Van 5 tot en met 24 september is er in de bibliotheek van Nijkerk een expositie te zien, getiteld ‘Een blik in kleur’. Het gaat hier om schilderijen van Marco van der Wielen, alias Wiele. Het merendeel van de werken zijn grote portretten van Afrikaanse vrouwen, met blikken die ‘binnenkomen’. De stijl van schilderen is los en kleurrijk.

Wiele: “Ik wilde archeoloog worden, omdat ik dacht dat je dan leerde begrijpen hoe het zou voelen om iemand uit de prehistorie of de middeleeuwen te zijn. Ik wilde weten wie precies die stenen bijl uit het museum had vastgehouden, of wie dat middeleeuwse boek had gekalligrafeerd, en hoe zijn leven was en of hij een vriend van mij had kunnen zijn. Dat intrigeerde mij.
Inmiddels weet ik dat ik nooit precies zal weten hoe iemand anders zich voelt, maar mijn fascinatie blijft.
Ik zie overeenkomsten tussen iets heel ouds en iets wat van ver weg komt. In het volkenkunde museum kwam ook de vraag bij me op: ‘wie heeft dat beeld gemaakt, wie heeft het vastgehouden?’ En ik zag nu ook foto’s van mensen, ‘Hoe ziet hun leven eruit?’
Ik geloof wel dat ik het idee om ergens in een klein dorp in Afrika geboren te worden, met je blote voeten door de jungle te lopen en op te groeien in een kleine hechte gemeenschap, erg romantiseer en idealiseer, maar voor mijn schilderijen maakt dat niet uit. Ik claim niet een weergave van de werkelijkheid te geven.
Als ik schilder is het alsof ik een acteur ben. Ik speel degene die ik schilder. Ik wil zijn of haar emotie vangen, en de doorleefdheid van het model voelen. Mijn fantasie kan en mag daarmee op de loop gaan.
Ikzelf ben dan misschien niet zo uitbundig, maar des te leuker vind ik het als mijn schilderijen dat wel zijn. Uitstralingen van trots, woede, vrijheid, kracht en vreugde laat ik graag zien, maar ook modellen met een ingetogen of serene houding vind ik heel boeiend. Steeds weer heb ik die ‘rol’ met plezier gespeeld.”

Voor meer informatie over Wiele’s werk kunt u kijken op de website: wielepaints.blogspot.nl.

Kerkje Zoutelande - Little church in Zoutelande

140813

Kerkje Zoutelande - Little church in Zoutelande

20x14cm

acryl op papier

Karo Rechts - Karo on the right

140609-2

Karo Rechts - Karo on the right

30x40cm

Acryl op papier

Karo Links - Karo on the left

140609-1

Karo Links - Karo on the left

30x40cm

Acryl op papier

Geen heilige - Not a saint

Geen heilige - Not a saint

30x40cm

Acryl op papier

De sterrenwacht, Leiden

140604

De sterrenwacht, Leiden

2014

20x14cm

acryl op papier

Inspiratie

Dan denk ik alles om me heen is inspiratiebron, of het is de natuur. Dan denk ik dat stillevens suf zijn en landschappen ook, dan denk ik mensen zijn mijn inspiratiebron. Mensen kunnen 'sexy' zijn, landschappen niet. Dan denk ik vrouwen zijn mijn inspiratiebron. Toen zag ik de luchten van Turner en ben zelf aan zee gaan schilderen. Eén lijn, de horizon, daarboven lucht, daaronder water, en elke dag was het anders, en elke dag was een spektakel voor mijn gevoel. Stillevens vind ik nog niet interessant, maar dat zal ook wel kunnen veranderen.

Het kijken is interessant. Ik kijk naar wat mij opvalt en wil dat laten zien. Ik hoop dingen te vinden waarvan anderen nog niet weten dat dat mooi is. Ik hoop dat te kunnen laten zien.

Ik zag Corneille in Mali op tv, en hij zei dat hij de stenen mooi vond. ik vond hem maar gek. Ik ben naar Mali geweest. Ik heb foto's van de stenen genomen, omdat ik ze zo mooi vond. Ik begreep hem ineens, kweet niet waarom, maar hij had wel gelijk. Het was eigenlijk niet nodig de foto's te maken. Ik weet het nu. Of is dat voelen?

Ik geloof ook dat muziek me kan duwen naar het schilderen. Die muziek, daar hou ik van.

Vanaf mijn plekje

Ik zit op de trein naar Amersfoort te wachten.
Zon in m´n rug lekker.
De andere trein (vàn Amersfoort) komt eraan.
Het is een mooi gezicht, en ik denk: “Ik hoef niets te tekenen, ik kan hier ook van genieten.”
Ik zie de treinbestuurder, maar die geniet niet denk ik, die zit in de schaduw van de trein. Eigenlijk is er niemand die nu precies deze input op z’n zintuigen heeft als ik.
Even denk ik dat ik dus eenzaam ben (net als iedereen)… een schok als een bad-trip… alsof ik gelijk heb, of in elk geval loop ik tegen schrikdraad aan.
Het is denk ik niet eenzaamheid, maar het is wel zo dat ik de enige ben die mijn werkelijkheid (input in de zintuigen) heeft.
“Kom kijken op mijn plekje allemaal!” zegt de kunstenaar.
Yep, ik zat op een mooi plekje daar.
Dat was die intensiteit van met m’n i-pod op m’n eigen videoclip zien.

Het belangrijke van het onbelangrijke

Ik heb tegenwoordig grote moeite met het begrip ‘belangrijk’. Het volgende schilderij wat ik wil maken is heel belangrijk, want dat wordt natuurlijk het mooiste wat ik ooit gemaakt heb. Ik heb een mooi duur doek gekocht, dat mag ik niet verprutsen, het moet perfect worden. Dit moet ik gauw vergeten. Ik kan geen perfecte streep verf zetten. Ik weet niet wat dat is! Het verlamt me. Verschrikt en verstijfd kan ik niet niets doen. Ik kan het alleen beschadigen. Pas als ik het doek (als een ouwe lap stof) onbelangrijk vind, kan ik het beschadigen, er verf op smeren, er iets op laten zien (als het lukt) waar ik graag naar kijk. Beschadigen beschadigen, smeren smeren, werken werken, vechten vechten, spelen spelen. Wie weet is de lol te zien in het schilderij dat ik gemaakt heb. Nu denk ik dat alles wat ik aandacht geef belangrijk wordt. (hmm, misschien moet ik mijn schilders carrière iets meer aandacht geven…) Als ik iets inlijst laat dat zien dat ik het belangrijk vind, waardoor anderen er misschien ook aandacht aan geven en het belangrijker gaan vinden. Er zijn tienduizend dingen om uit te kiezen. Alles wat ik inlijst heb ik eens onbelangrijk gevonden. Nu zijn het koninginnen, maar ik ben niet bang van ze, omdat ik weet dat ze ook onbelangrijk zijn. Misschien is dat houden van? Ze bestaan nu in de tijd en zullen slijten. Wat slechts een soort veranderen is. Misschien worden ze mooier.