140813
Kerkje Zoutelande - Little church in Zoutelande
20x14cm
acryl op papier
Inspiratie
Dan denk ik alles om me heen is inspiratiebron, of het is de natuur. Dan denk ik dat stillevens suf zijn en landschappen ook, dan denk ik mensen zijn mijn inspiratiebron. Mensen kunnen 'sexy' zijn, landschappen niet. Dan denk ik vrouwen zijn mijn inspiratiebron. Toen zag ik de luchten van Turner en ben zelf aan zee gaan schilderen. Eén lijn, de horizon, daarboven lucht, daaronder water, en elke dag was het anders, en elke dag was een spektakel voor mijn gevoel. Stillevens vind ik nog niet interessant, maar dat zal ook wel kunnen veranderen.
Het kijken is interessant. Ik kijk naar wat mij opvalt en wil dat laten zien. Ik hoop dingen te vinden waarvan anderen nog niet weten dat dat mooi is. Ik hoop dat te kunnen laten zien.
Ik zag Corneille in Mali op tv, en hij zei dat hij de stenen mooi vond. ik vond hem maar gek. Ik ben naar Mali geweest. Ik heb foto's van de stenen genomen, omdat ik ze zo mooi vond. Ik begreep hem ineens, kweet niet waarom, maar hij had wel gelijk. Het was eigenlijk niet nodig de foto's te maken. Ik weet het nu. Of is dat voelen?
Ik geloof ook dat muziek me kan duwen naar het schilderen. Die muziek, daar hou ik van.
Het kijken is interessant. Ik kijk naar wat mij opvalt en wil dat laten zien. Ik hoop dingen te vinden waarvan anderen nog niet weten dat dat mooi is. Ik hoop dat te kunnen laten zien.
Ik zag Corneille in Mali op tv, en hij zei dat hij de stenen mooi vond. ik vond hem maar gek. Ik ben naar Mali geweest. Ik heb foto's van de stenen genomen, omdat ik ze zo mooi vond. Ik begreep hem ineens, kweet niet waarom, maar hij had wel gelijk. Het was eigenlijk niet nodig de foto's te maken. Ik weet het nu. Of is dat voelen?
Ik geloof ook dat muziek me kan duwen naar het schilderen. Die muziek, daar hou ik van.
Vanaf mijn plekje
Ik zit op de trein naar Amersfoort te wachten.
Zon in m´n rug lekker.
De andere trein (vàn Amersfoort) komt eraan.
Het is een mooi gezicht, en ik denk: “Ik hoef niets te tekenen, ik kan hier ook van genieten.”
Ik zie de treinbestuurder, maar die geniet niet denk ik, die zit in de schaduw van de trein. Eigenlijk is er niemand die nu precies deze input op z’n zintuigen heeft als ik.
Even denk ik dat ik dus eenzaam ben (net als iedereen)… een schok als een bad-trip… alsof ik gelijk heb, of in elk geval loop ik tegen schrikdraad aan.
Het is denk ik niet eenzaamheid, maar het is wel zo dat ik de enige ben die mijn werkelijkheid (input in de zintuigen) heeft.
“Kom kijken op mijn plekje allemaal!” zegt de kunstenaar.
Yep, ik zat op een mooi plekje daar.
Dat was die intensiteit van met m’n i-pod op m’n eigen videoclip zien.
Zon in m´n rug lekker.
De andere trein (vàn Amersfoort) komt eraan.
Het is een mooi gezicht, en ik denk: “Ik hoef niets te tekenen, ik kan hier ook van genieten.”
Ik zie de treinbestuurder, maar die geniet niet denk ik, die zit in de schaduw van de trein. Eigenlijk is er niemand die nu precies deze input op z’n zintuigen heeft als ik.
Even denk ik dat ik dus eenzaam ben (net als iedereen)… een schok als een bad-trip… alsof ik gelijk heb, of in elk geval loop ik tegen schrikdraad aan.
Het is denk ik niet eenzaamheid, maar het is wel zo dat ik de enige ben die mijn werkelijkheid (input in de zintuigen) heeft.
“Kom kijken op mijn plekje allemaal!” zegt de kunstenaar.
Yep, ik zat op een mooi plekje daar.
Dat was die intensiteit van met m’n i-pod op m’n eigen videoclip zien.
Het belangrijke van het onbelangrijke
Ik heb tegenwoordig grote moeite met het begrip ‘belangrijk’.
Het volgende schilderij wat ik wil maken is heel belangrijk, want dat wordt natuurlijk het mooiste wat ik ooit gemaakt heb. Ik heb een mooi duur doek gekocht, dat mag ik niet verprutsen, het moet perfect worden.
Dit moet ik gauw vergeten. Ik kan geen perfecte streep verf zetten. Ik weet niet wat dat is! Het verlamt me. Verschrikt en verstijfd kan ik niet niets doen. Ik kan het alleen beschadigen.
Pas als ik het doek (als een ouwe lap stof) onbelangrijk vind, kan ik het beschadigen, er verf op smeren, er iets op laten zien (als het lukt) waar ik graag naar kijk. Beschadigen beschadigen, smeren smeren, werken werken, vechten vechten, spelen spelen. Wie weet is de lol te zien in het schilderij dat ik gemaakt heb.
Nu denk ik dat alles wat ik aandacht geef belangrijk wordt. (hmm, misschien moet ik mijn schilders carrière iets meer aandacht geven…) Als ik iets inlijst laat dat zien dat ik het belangrijk vind, waardoor anderen er misschien ook aandacht aan geven en het belangrijker gaan vinden. Er zijn tienduizend dingen om uit te kiezen.
Alles wat ik inlijst heb ik eens onbelangrijk gevonden. Nu zijn het koninginnen, maar ik ben niet bang van ze, omdat ik weet dat ze ook onbelangrijk zijn. Misschien is dat houden van?
Ze bestaan nu in de tijd en zullen slijten. Wat slechts een soort veranderen is. Misschien worden ze mooier.
Abonneren op:
Posts (Atom)